Postanowiłam zdobyć Roque Nublo. Centrum Gran Canarii jest najbardziej górzystą częścią wyspy i wymarzonym miejscem do trekkingu czy wspinaczki. Podróżując wewnątrz wyspy z każdej strony widać malownicze pasma górskie, stożki wygasłych wulkanów i zielone doliny. Gdzieniegdzie porozsiewane są tutaj również malownicze wioski i miasteczka, m.in. Artenara, Ayacata, czy najbardziej znana Tejeda. Jestem totalnie zafascynowana takimi miejscami i podziwiam ludzi, którzy decydują się w nich mieszkać. Nie tylko ze względu na to, że żyją w hermetycznych środowiskach, ale również z bardzo prozaicznych powodów jak np. dojazd. Drogi w centrum Gran Canarii są niezwykle malownicze, ale również dość niebezpieczne. Dla kogoś, kto na co dzień korzysta z dwupasmówek i autostrad jazda po drodze na której ledwo mieszczą się dwa samochody i która w wielu miejscach nie jest zabezpieczona barierkami, mimo, że koniec asfaltu jest równoznaczny z początkiem przepaści, jest sporym przeżyciem. Trzeba być czujnym.
Podczas moich podróży nigdy nie wiem, gdzie i w jakich okolicznościach się znajdę, dlatego zawsze przed podróżą wykupuję ubezpieczenie. Jeśli szukacie ubezpieczenia turystycznego, sprawdźcie jakimi kryteriami przy wyborze ubezpieczenia w podróży ja się kieruję. Na Roque Nublo prowadzi kilka dróg, my jechaliśmy GC-200 a następnie GC-605, które przyprawiały o zawrót głowy. Pod koniec trasy droga w połowie została zamknięta, po jednej stronie leżały kamienie, myśleliśmy że trzeba będzie zawrócić. Zachodziliśmy w głowę jak, skoro droga wąska jak kiszka, a z prawej strony stroma skarpa. Jazda do tyłu też nam się nie uśmiechała. Ostatecznie przewężenie po kilkuset metrach znikło i po godzinie jazdy pod górę dojechaliśmy do parkingu pod Roque Nublo, drugiego najwyższego szczytu Gran Canarii (1813 m n.p.m.).
Szlak, który prowadzi do słynnego monolitu Roque Nublo ma 1,5 km długości. Jeśli tak jak ja przeczytacie w przewodniku, że trasa ta jest półgodzinnym spacerem widokowym, to oznacza, że autor nigdy tu nie był. Podejście jest miejscami dość strome, na wypalonym słońcem szlaku leży sporo kamieni. Koniecznie weźcie buty trekkingowe albo przynajmniej adidasy z solidną podeszwą, na trasie minęliśmy kilka osób w klapkach i sandałkach, którym nie wyszło to na dobre. Konieczna jest woda i krem z filtrem, szczególnie latem. Spacer pod górę trwa dobrą godzinę ale warto podjąć wysiłek, bo widok na Roque Nublo i krajobrazy roztaczające się ze szczytu wzniesienia są zachwycające! Zgodnie z kanaryjską tradycją po dotarciu na miejsce należy pocałować skałę, co ma zapewnić wieczne szczęście. 😊
ZOBACZ RÓWNIEŻ:CO ZOBACZYĆ NA GRAN CANARII
